ارسال‌کننده : منصور در : 89/1/19 1:8 عصر
گاهی در دریای افکارم غرق می شوم...
می اندیشم...
به خدایم...
به این هدیه ی آسمانی...
یعنی تو!!!!!!
به یاد می آورم گلایه های شبانه ای که پیش خدا می بردم...
چرا؟ چرا؟ چرا من و تنهایی هم بستریم...
خدایم پاسخی نمی داد...
فقط مرا آرام می کرد ....
در اوج هق هق هایم...
در اوج چرا هایم ....؟؟؟
چرا؟
چرا من؟
مگر چه گناهی کرده ام؟؟؟؟؟؟؟؟
و این بنده ی کوچک چه می دانست....
که خدایش عاشق اوست...
چه می دانست که برای او هدیه ای دارد...
هدیه ای آسمانی ...
و تو ...
همان هدیه ی آسمانی منی.....
هدیه ای که تا به حال به هیچ کس داده نشده ....
هدیه ای که که با تمام ذرات وجودم آن را حس می کنم...
هدیه ای آسمانی.....
و تو...
همان هدیه آسمانی منی.....
ترسیده بودم...
که شاید به انتقام سیب تنها بمانم ...
و خدایم مهربان تر از آن است که انتقام بگیرد ...
از بنده ای که جز او پناهی ندارد...
و خدایم هدیه ای برایم داشت ...
هدیه ای آسمانی...
و تو ...
همان هدیه آسمانی منی....
کلمات کلیدی :
ارسال‌کننده : منصور در : 89/1/19 1:7 عصر
جلسه محاکمه عشق بود
و قاضی عقل ‘
و عشق محکوم به تبعید به دور ترین نقطه ی مغزشده بود
یعنی فراموشی ‘
قلب تقاضای عفو عشق را داشت
ولی همه اعضا با او مخالف بودند
قلب شروع کرد به طرفداری از عشق
آهای چشم مگر تو نبودی که در آرزوی شنیدن صدایش بودی
و شما پاها که همیشه آماده رفتن به سویش بودید
حالا چرا این چنین با او مخالفید؟
همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه ی اعتراض جلسه را ترک کردند
تنها عقل و قلب در جلسه ماندند
عقل گفت: دیدی قلب همه از عشق بیزارند!
ولی من متحیرم که با وجودی که عشق بیشتر از همه تو را آزرده
چرا هنوز از او حمایت می کنی؟!
قلب نالید: که من بدون وجود عشق دیگر نخواهم بود
و تنها تکه گوشتی هستم که هر ثانیه کار ثانیه قبل را تکرار می کند
و فقط با عشق می توانم یک قلب واقعی باشم.
پس من همیشه از او حمایت خواهم کردحتی اگر نابود شوم
کلمات کلیدی :
ارسال‌کننده : منصور در : 89/1/19 1:7 عصر
تو همان ساحل امنی که شدی امین این دل
تو همان سودای سردی که شدی آتش این دل
تو همان قاب شکسته روی کتف چپ دیوار
تو همان آینه هستی که شدی صورت این دل
تو همان امید سبزی که زدی جوانه در دل
به امید سبز آن روز که شوی صاحب این دل
کلمات کلیدی :
ارسال‌کننده : منصور در : 89/1/19 1:6 عصر
آیا می دانید فصل آدمهای بی کس و تنها چه فصــلی است؟
آری فصــل زمستــــان...
چون آسمانش همانند دل آنها،ابری ومه آلود وغمگین است.
می خواهد ببارد مثل چشمان بغض آلود من...
ســـرد است مثـــل قلب تنهــــای من...
مه آلود است مثل شیشه بخار گرفته اتاقم...
همیشه روزهای سرد و ابری زمستان مرا در نوشتن برگی از
کتاب تنهایی و بی کسیم مرا یاری داده است.
طاقت تنهایی را ندارم...تنهایی برایم همانند مرگ سرد است.
نبودت ابتدای هر ویرانی ست در من
خاطرت شبهای زمستانی ست در من
خسته ام از
کلمات کلیدی :
ارسال‌کننده : منصور در : 89/1/19 1:5 عصر
آیا می دانید فصل آدمهای بی کس و تنها چه فصــلی است؟
آری فصــل زمستــــان...
چون آسمانش همانند دل آنها،ابری ومه آلود وغمگین است.
می خواهد ببارد مثل چشمان بغض آلود من...
ســـرد است مثـــل قلب تنهــــای من...
مه آلود است مثل شیشه بخار گرفته اتاقم...
همیشه روزهای سرد و ابری زمستان مرا در نوشتن برگی از
کتاب تنهایی و بی کسیم مرا یاری داده است.
طاقت تنهایی را ندارم...تنهایی برایم همانند مرگ سرد است.
نبودت ابتدای هر ویرانی ست در من
خاطرت شبهای زمستانی ست در من
خسته ام از
کلمات کلیدی :
نشان ِ عشق،
قلب
